• Het veld

    Robert Seethaler

    De Bezige Bij. Vertaald uit het Duits door Liesbeth van Nes

Een man wordt geboren, raakt gokverslaafd en sterft. Een ander herinnert zich dat haar echtgenoot altijd haar hand vasthield. Iemand anders begrijpt nu eindelijk op welk moment zijn leven voorgoed veranderde. Weer een ander heeft eigenlijk niets meegemaakt en ligt domweg onder de grond, zijn leven ten einde. Een vrouw is met zevenenzestig mannen naar bed geweest, maar was slechts op een van hen verliefd. Een ander was slim genoeg zijn dromen niet te vervullen en weer iemand anders dacht: ik moet hier weg zien te komen. En bleef.

In Het veld gaat het over de laatste gebeurtenissen in een mensenleven, dat wat zich niet makkelijk laat vatten. Het is een boek over individuen, allemaal anders, maar ook met elkaar verbonden. Deze doden liggen op het kerkhof van Paulstadt en hun levensverhalen vormen samen een portret van het stadje en geven een onvergetelijk beeld van een samenleving.

Studentenjury:

In Het veld van Robert Seethaler komt de begraafplaats van het fictieve dorpje Paulstadt tot leven. Vanonder de grond klinken de stemmen van negenentwintig overleden inwoners, die allemaal terugblikken op hun leven. We leren over de achterkamertjespolitiek van de burgemeester, lopen met de postbode zijn ronde en leven mee met geliefden wier relatie ten einde komt of halen daarom juist opgelucht adem. Niet alleen kruisen de verhalen elkaar voortdurend en wordt zo de dorpsdynamiek geleidelijk zichtbaar, Seethaler speelt ook met hoor en wederhoor, zodat de lezer eerst met het ene personage sympathiseert en dan weer met het andere.

De levens van de dode Paulstadters zijn doorspekt met grote en kleine tragedies, maar de auteur verweeft zwaarte met humor, frisse ironie en alledaagse levenslust. Indrukwekkend is de stilistische veelzijdigheid waarmee hij alle sprekers een geheel eigen stem geeft en hen de lezer voor zich in laat nemen, hoe onsympathiek of zonderling zij soms ook zijn. Het resultaat is een legpuzzel van diep persoonlijke, invoelbare vertellingen die samen een dorpsgezicht vormen dat nog lang in het hoofd van de lezer blijft rondspoken.

Net als de auteur bewijst vertaler Liesbeth van Nes met Het veld in stilistisch opzicht van alle markten thuis te zijn. Haar gevoel voor zinsbouw en ritme laten de humor sprankelen. En welk personage ook spreekt, er valt geen woord uit de toon – of het nu de zelfingenomen prominent is, de barmhartige groenteman of de dorpsoudste van honderdvijf jaar oud. Zowel de terloopse als de intiemere dialogen klinken bijzonder natuurlijk. Kortom, ook in de vertaling worden de doden tot leven gebracht.

(shortlist 2020)