-
Het einde van de bijen
Caroline Lamarche
Vleugels. Vertaald uit het Frans door Katelijne De Vuyst
‘De droom zegt dat mijn moeder bereid is een lastige nachtelijke tocht te ondernemen om me weer te vinden. Hij zegt dat ik angstig voor het raam sta en zie hoe uitgeput ze is. Hij levert misschien commentaar op datgene wat ik aan het doen ben: schrijven over mijn moeder. En aangezien we naar verluidt de personages uit onze dromen zijn, ben ik zowel de reizigster die uit het donker opdoemt als de vrouw die met een bang hart naar haar kijkt. Ondanks de vermoeidheid en de duisternis vertelt de droom over ons verlangen om elkaar terug te vinden.’
In Het einde van de bijen (2022) brengt Caroline Lamarche een gevoelig eerbetoon aan de generatie ‘vrouwen aan de haard’, die hun hele leven hard hebben gewerkt, in hun eentje de zorg droegen voor het huis, de opvoeding van de kinderen, de tuin…, maar hiervoor niet het respect kregen dat ze verdienden. Een generatie die tegenwoordig – net als de bijen – haast helemaal verdwenen is en gesymboliseerd wordt door de figuur van de moeder.
Lamarche schreef een roman over het lichaam en zijn aftakeling, over de eenzaamheid die daaruit voortvloeit, over de zorg en de uitwassen van de privatisering – thema’s die uitmonden in een meditatie over onze tijd en de bedreiging van het ecosysteem.
Lees op Athenaeum een fragment van deze roman.
(longlist 2023)